Kanopolo is een dynamische balsport die in zijn huidige vorm nu ruim vijfentwintig jaar gespeeld wordt. Twee teams, met per team vijf spelers op het veld, spelen twee keer tien minuten een wedstrijd. Tijdens kampioenschappen worden er gemiddeld vier wedstrijden op een dag gespeeld.
Kanopolo in zijn oude vorm werd gespeeld met waterpolodoeltjes en de bal diende met de peddel in het doel geslagen te worden. Aangezien regelmatig de tegenstander in plaats van de bal werd geraakt, besloot men begin jaren ’90 de regels van het spel radicaal te veranderen. De doeltjes werden verkleind, nieuwe afmetingen: 1 meter bij anderhalve meter, en twee meter boven het water gehangen. De bal moet voortaan op doel gegooid worden en de keeper mag de bal enkel nog tegen houden door zijn peddel te gebruiken. Een impressie van kanopolo is hier te zien: http://www.youtube.com/watch?v=FPd_KouF6SQ
Na invoering van deze regels ontwikkelde kanopolo zich razend snel. De dynamische balsport in teamverband werd populair over de hele wereld. De sport combineert facetten van diverse sporten met elkaar; snelheid, technische beheersing van de boot, kracht, tactisch inzicht, en teambuilding. Vele kanoërs spreekt dit aan en maken de overstap naar het kanopolo. In 1994 worden voor het eerst in de historie de Wereldkampioenschappen Kanopolo georganiseerd door de International Canoe Federation (ICF). In het Engelse Sheffield wordt Australië wereldkampioen door Duitsland met maar liefst 6- 1 in de finale te verslaan. Het WK is een dermate succes dat het ICF besluit om voortaan om de twee jaar, in de even jaren, deze strijd om de wereldtitel te laten plaats vinden. In de oneven jaren is er dan ruimte voor continentale kampioenschappen.
In Nederland werd kanopolo in de jaren negentig gedomineerd door kanovereniging Rijnland. Maar liefst 13 jaar op rij sleepten zij de Nederlandse titel binnen. Het succes van Rijnland kende echter geen vervolg in Oranje; continu greep Nederland naast de prijzen op WK en EK. Australië domineert het internationale podium met drie wereldtitels op rij.
Eind jaren negentig nam kanovereniging Deventer de dominante positie van Rijnland over. Deventer tilde het spel naar een hoger niveau met ongekend positiespel en keiharde trainingsarbeid. Tot en met 2012 won Deventer maar liefst 13 landstitels en 8 EK titels voor Clubteams. Ook Oranje profiteerde van de klasse van de Deventer spelers. In 2003 werd voor het eerst de Europese titel gewonnen. Het jaar daarop gevolgd door de eerste wereldtitel in 2004 in Japan.
In 2005 debuteerde kanopolo op de World-Games (het alternatief op de Olympische spelen voor niet-Olympische sporten) en ook daar pakte Oranje de gouden plak. Tot en met 2009 domineerde Oranje het internationale podium, met nog een eindoverwinning op het EK (2007, Frankrijk) en de wereldtitel (2008, Duitsland).
In 2010 eindigde Oranje echter teleurstellend op een zevende plaats op het WK in Milaan. De Deventer machine stokte en diverse internationals stopten. In Nederland namen Groningen en Michiel de Ruyter uit Uithoorn, het stokje over. Met een grotendeels nieuw team bestaand uit spelers van deze twee ploegen, won Oranje verrassend in 2012 wederom de wereldtitel! De titel werd in 2014 helaas weer verloren; Oranje eindigde als vijfde op het WK in Frankrijk. De laatste jaren zijn het vooral de Nederlandse Dames die internationaal presteren met een zilveren medaille op het EK 2013 en een bronzen medaille op het EK 2015. Op de WK’s van Italie (2016) en Canada (2018) eindigde Oranje in alle klassen in de subtop.
Check ook het NOS artikel over Kanopolo: http://nos.nl/op3/artikel/2121322-rugbyen-met-een-peddel-kanopolo-wil-naar-de-spelen.html